پارسا،گل پسر ما

پارسا جون مامان الان ۳۰ کیلو داری و قشنگ پشت و شونه مامان رو لگدمال میکنی و ماساژ میدی.البته اگه فسقل شماره دو اجازه بده. با مدرسه ات کاملا اخت شدی. تو مسابقه پازل مدرسه دوم شدی. البته مربی میگفت به بقیه کمک میکردی.... الانم باید بری مرحله شهرستانی مسابقه. کتاب میخونی. خیلی روون و خوشگل. کتابهای علمی و دایره المعارف دوست داری تا قصه و شعر. هر روز یه جات درد میکنه. چشمت..سرت..دندونت...زانو...خلاصه کلی دل نگرانم میکنی. گرچه میدونم چیز مهمی نیست.نصفه شبها یا اب میخوای یا کتف هات میخاره یا کابوس میبینی و منو لگد میزنی..یه اشتباهی هم کردم اینکه اجازه دادم فیلم ادم فضایی ها رو ببینی که خودم هم ترسیدم و اون شب تا صبح باهام حرف زدی که کی صبح م...

سلام الان ساعت ۱۱ شب شانزدهم فروردین۱۳۹۶ دخترکوچولوی من امروز واکسن ۱۸ ماهگی ات رو زدی. قطره و امپول فلج اطفال و ثلاث . صبح ورجه وورجه کردی. کاش به حرف پرسنل بهداشت گوش نمیکردم و به جای یخ و نایلون حوله خنک رو پات میذاشتم تا اونجوری با گریه مانع کمپرس سرد نشی. خلاصه ظهر با گریه از خواب پریدی و تا خود الان یک میلیمتر هم پاتو تکون ندادی .یه وشه میشینی و تکون نمیخوری. قد و وزن ات رو روال خودشه و هنوز قطره اهن و ویتامین نمیدم بهت. مثل داداشت! داداش پارسا هم با گفتن شب بخیر فی الفور میخوابه. یه شب بخیر واقعی! یه خرده لجباز شده و شاید حس استقلال طلبی یا نمیدونم چی باشه.که به حرفم گوش نمیده و پرخاش میکنه. دختری هرچی داشته باشه و حتی خوراکی...