پارسا،گل پسر ما

فهميدم مهسا ميتونه خوب نقاشي بكشه ولي نميخواد. چون يهو يه نقاشي خوب ميكشه. اعتراف ميكنم باهاش كم كار ميكنم. وقتي دعواش ميكنم با صداي اهسته ميگه داداش خوابه يا جوجه خوابيده. اغلب اين ترفندش جواب ميده و ارووم ميشم. روز به روز به پستونك وابسته تر و از دسشويي فراري تر ميشه. بايد وقت كنم توالت رو براش پر از بادكنك و برچسب كنم. موهاشو از ترس شروع مدرسه ها و شپش كوتاه كردم. همينطور موهاي پسر رو. با موبايل بازي سرگرم هستن تا وقتي موبايل داداشش رو ميخواد و اون نميده و گريه سر ميده. اين موقع هست كه موبايل هاشون قايم ميشه. صندلي غذا رو دوباره از انبار اوردم و دختر خيلي دوسش داره. مرتب هم ميگه اين كار يا اين چيزى دوس دارم يا دوس ندارم و اين تنها منطق...

سال تحويل خونه مادرشوهرم بوديم چون تنها بود. و به خاطر همين و شب شهادت بودن سفره هفت سين نداشتيم. مامان خودم هم به خاطر عزادار بودن سفره نداشتن و سال تحويل آرامگاه بودن. تا هفتم تعطيل بودم . دو روز اول ديدو بازديد بعد هم دريا و بادبادك بازي و يك روز هم ارتفاعات بابل به اسم ارامگاه شيخ موسي مسير شيخ موسي جنگلي و كوهستاني بود.پر از گلهاي پامچال سفيد و گلهاي وحشي بهاري. مخصوصا بنفشه هايي كه بوي مست كننده اش از كودكي تو ذهنم مونده بود و سالها دوس داشتم ببينمشون. چند جا كنار جاده ايستاديم و پياده روي كرديم و عكس گرفتيم. مسيرها سربالايي و برا ما تنبلا نفس گير بود. زمان هم براي همراهاني كه در اين روز تعطيل بايد ناهار رو سروقت ميخور...

سال نو مبارك...