نیست...نیست...

گفتم مادر! ... گفت: جانم گفتم درد دارم! ... گفت: بجانم گفتم خسته ام! ... گفت: پریشانم گفتم گرسنه ام! ... گفت : بخور از سهمِ نانم گفتم کجا بخوابم! ... گفت: روی چشمانم ... اما یک بار نگفتم: مادر من خوبم شادم...! همیشه از درد گفتم و از رنج.....! روزت مبارک مامان مهربون پارسا.

سلام. درد مشترکی است اين کار و نی نی. من ضمن اینکه خیلی موافقم که مادر بايد بالای سر بچه اش باشه و خودش بهترین مراقبت رو از او انجام میده ولی با شناختی که از خودم دارم، برای من که سالهاست کار می کنم سخته که توی خونه بنشینم. چون همه اش به بیکاری فکر می کنم و اعصابم به هم میریزه در نتیجه کمتر میتونم به او برسم. کما اینکه وقتی با پسرم میریم خونه تمام وقتم رو براش میذارم به حدی که خسته میشم. نمی دونم کافی هست یا نه ولی نهایت سعی ام رو میکنم. یکی از همکارام که نی نی دومش همسن پسر منه خودشو نیمه وقت کرده ولی باز دوتاشونو میذاره مهد (البته نیاز مالی نداره...) بعد خودش روزهای off رو میره ورزش و یوگا و شنا. حسابی خوش میگذرونه. مثل ما هم افسردگی و اضطراب نداره. خیلی هم مادر دلسوز، با سلیقه و بامحبتی برای بجه هاشه.

امیدوارم که پارسا زودتر به پرستار جدیدش عادت کنه و شما هم ازش راضی باشی. من خودم بعد از 10 سال کار دولتی به خاطر بردیا خونه نشین شدم و راضی هستم. اما همه ادما مثل هم نیستند. امیدوارم هر تصمیمی که به صلاح خودت و گل پسرت هست بگیری

گاهی وقتها که موقع مدرسه رفتن اسمامحکم میچسبه به من وهمراه با گریه های سوزناکش التماس میکنه مامان نرو...دلم میخواد همون لحظه کارمو کنار بذارم.....با اسرا هم همینجوری روزگار میگذروندم.اما بچه ها بزرگتر که میشن وابستگیشون اصولی تر میشه.پس منتظرم تا اسما هم مثل اسرا یک کم بزرگ بشه .پیشنهاد میکنم شما هم کمی صبور باشین.

سلام
خوبی عزیزم
این فسقلی هارو چه دائم پیششون باشی چه نیمه وقت باز هم بهانه گیری و نق زدن دارند و اگه دائم پیششون باشی تازه گله مند میشن که چرا فول تایم باهاشون بازی نمیکنی و گهگاهی به کارهای شخصی و خونه داریت میرسی من معتقدم بچه ها باید بدونن که کار و هدفمندی تو زندگی جز مهمی از زندگیه و نمیشه ازش چشم پوشی کرد و صد البته داشتن استقلال و شغل خوب در آمار بالایی از خانومها اعتماد به نفس و نشاط زندگی میاره که مطمئناً نمیشه در مورد اثراتش بر روی رفتار با کودکانشون چشم پوشی کرد
بنابراین تنها کسی که میتونه این تعامل رو بین کودک و فشارهای روحی نبود مادر و تأثیراتش روی فردای کودک برقرار کنه خود مادر هست که باید بتونه خستگیش رو پشت یه صورت مهربون و پر نشاط قایم کنه و کودک بتونه شوق دیدن و خواستن رو تو چشم مادرش ببینه
خوب چند سال تحمل خستگی با طعم عشق باعث پرورش کودکی میشه که دوران مستقل نوجوانیش رو با افتخار داشتن مادری موفق و مسئول میگذرونه و صد البته شیرین تر از اون دیدن نوجوانی مسئول و مستقل و هدفمند و کاردان
چقدر حرف زدم
موفق باشی عزیزم

---

مرسیییییییییییییییییییییییییییییییی