جوجه

یه روز دیدم پسربچه کنار خیابون جوجه محلی میفروشه دونه ای 1500 تومن. با یه کم ذرت خورد شده خریدم برا پارسا.

پسرم کلی ذوق کرده بود. اولش میترسید ولی بعد میگرفت تو دستش.

گرفتاری های من هم شروع شد .میبردنشون تو حیاط بعد مشغول بازی میشدن و جوجه ها میموندن زیر پای پسرا. اخه هر جا بچه ها میدویدن دو تا جوجه ها هم دنبالشون میرفتن.

همش میگفتم دور خونه نگردین جوجه ها تنها بمونن گربه اونا رو میخوره...ولی رفتار اینها از گربه هم بدتر بود و با اسباب بازی رو سرشون فشار میدادن که من به دادشون رسیدم.

خودم هم از دست جیک جیک شون کلافه میشدم. جیک جیک نبود که...جیغ جیغ بود....

خلاصه یه روز صبح دیدم یکیشون بی حاله و غذا نمیخوره که افتاد مرد.

یکی دیگه خیلی تیز بود. ارین و پارسا دور اتاق میدویدن و جوجه هم دنبالشون. وای که چقد ذوق کردن و خندیدن.

همش میومد کنار دمپایی و کنار انگشت پام مینشست. جوجه چند روزه شدیدا اختیاج به مادر داشت.

قبل رفتنمون به مشهد دادمش پرستاره که خونه شون مرغ و جوجه دارن شبونه جوجه رو گذاشتن زیر بال و پر مرغه و اونم به مادری قبولش کرد... چند روز بعد هم مرد.