شروع تابستان ما

امسال نزدیک ماه رمضون اتفاقات جورواجوری افتاد.

یکی اش مشکل همیشگی من یعنی پرستار بچه که میگفت من ضعیفم و باید از صبح تا افطار بخوابم...منم جوابش کردم و پناه بر خدا زندی رو شروع کردم.

روز اول حیرون و ویرون پارسا رو بردم مهد که اتفاقا  خوشش اومد. عصر هم گاهی میذاشتمش خونه همسایه.

اتفاق دوم این بود که همسایه مون از اینجا رفت.

یعنی من یه دوست و همزبون اینجا داشتم که برای مسایل کاری یهو رفتن و هم من بی دوست شدم و هم پارسا بی آرین!

ولی از اونجا که همیشه امیدم به خدا بود پرستار بچه اونا اومد پیش من و از این بابت خیالم جمع شد.

...................................................................................

قبل ماه رمضون مامان و بابام با خواهرم و دختر 20 روزه اومدن خونه مون 2-3 روزی موندن. پارسا برخلاف انتظار من که که از بچه های کوچیک جور نیست اینبار عواطف نشون میداد..و این حس از زمانی شروع شد که یکبار وظیفه شیرخشک دادن نی نی رو به عهده گرفت و دیگه شد صاحاب بچه...تازه به  خاهرم میگفت  ببین نی نی گریه میکنه اگه میذاشتی من لالایی بدم گریه نمیکرد...

.............................................................................................................

بالاخره فرصت کردم با پسرم رفتیم کلکسیون برگ جمع کردیم.

از تو محوطه بیمارستان راه رفتیم و برگ ها رو چیدیم