برف و زيارت و بچه هاي عروسكي
برف و زيارت و بچه هاي عروسكي
براي خوابوندن پسر بعد دوسالگي بلند ميگفتم: هاپووووسياه ... بياااا! در يك ثانيه چشماشو ميبست و ميخوابيد. براي دختر اول دستور ميده: گيصه بگووو. قصه كه بيشتر يك خاطره كوتاه روزانه با محوريت خودش هست تموم ميشه پشتش رو ميكنه به من و ميگه: ناز كن! بعد هم ورجه وورجه و اومدن رو بالش من و قلقلك موهاش رو صورتم و .....
خلاصه اينكه پسر لالايي منو دوس داشت و ارووم باهاش ميخوابيد ولي دختر نه لالايي دوس داره نه از هاپو سياه خيالي ميترسه.
يه سه شنبه سرد برفي كه مدرسه ها تعطيل بود و كار من تو بيمارستان طول كشيد پسر چند بار زنگ زد و گريه كخ گوش و گلوم درد ميكنه و مامان كي مياي؟ دلهره گرفتم با دارو و آش رفتم خونه . فهميدم دردش دلتنگي بود و بس.
امسال برف يكروزه اي اومد كه بدون كوه رفتن تونستيم برف رو ببينيم.خصوصا محله ما كه تو كوهپايه هست
البته همون روز با پرستار قبلي شون كه بچه ها هنوزم دوستش دارن رفتيم جنگل. يه ادم برفي خيلي كوچولو درست كرديم كه مهسا حس ترحم بهش داشت و بغلش كرد تا خونه.
يه سفر دو روزه هم رفتيم قم. بچه ها نسبتا توي ماشين خوب بودن. مادربزرگ و زندايي و دختردايي و خاله مامان هم اومدن دو ماشينه رفتيم. خواهرم هم از ايلام اومد. برادرزاده چند روزه مون رو اولين بار ديديم.
زيارت حرم حضرت معصومه رفتيم. و يك دور كامل هم تو شهر دور زديم به بهانه نمايشگاه كفشي كه نميدونستيم فروشي نيست.
قم رفتن همزمان بود با پايان مريضي مهسا
هفته اخر دي براي تولد پسرعمه و دختر عمه بچه ها رفتيم بابل. اون روزا مهسا جون تب ميكرد و بدجور كهير ميزد. تمام بدنش قرمز ميشد. فك كنم از خوردن پسته زياد يا شايدم ويروسي بود. همونجا بردمش مطب استادم و براش پردنيزولون شروع كرد كه سه روز طول كشيد تا كامل برطرف شد.
دختر حساس من اجق وجق تولد رفت. من براي تمام بچه ها لباس عروسكي خريدم و كلي ذوق كردن و بازي كردن
امروز ١٨ بهمن ٩٦ دو ساعت ديگه پرواز داريم به مشهد.
مهسا منتظره موبايل رو از دستم بگيره و من منتظرم پارسا از مدرسه بياد.
باروون مياد و هوا مه الوده.
.
خلاصه اينكه پسر لالايي منو دوس داشت و ارووم باهاش ميخوابيد ولي دختر نه لالايي دوس داره نه از هاپو سياه خيالي ميترسه.
يه سه شنبه سرد برفي كه مدرسه ها تعطيل بود و كار من تو بيمارستان طول كشيد پسر چند بار زنگ زد و گريه كخ گوش و گلوم درد ميكنه و مامان كي مياي؟ دلهره گرفتم با دارو و آش رفتم خونه . فهميدم دردش دلتنگي بود و بس.
امسال برف يكروزه اي اومد كه بدون كوه رفتن تونستيم برف رو ببينيم.خصوصا محله ما كه تو كوهپايه هست
البته همون روز با پرستار قبلي شون كه بچه ها هنوزم دوستش دارن رفتيم جنگل. يه ادم برفي خيلي كوچولو درست كرديم كه مهسا حس ترحم بهش داشت و بغلش كرد تا خونه.
يه سفر دو روزه هم رفتيم قم. بچه ها نسبتا توي ماشين خوب بودن. مادربزرگ و زندايي و دختردايي و خاله مامان هم اومدن دو ماشينه رفتيم. خواهرم هم از ايلام اومد. برادرزاده چند روزه مون رو اولين بار ديديم.
زيارت حرم حضرت معصومه رفتيم. و يك دور كامل هم تو شهر دور زديم به بهانه نمايشگاه كفشي كه نميدونستيم فروشي نيست.
قم رفتن همزمان بود با پايان مريضي مهسا
هفته اخر دي براي تولد پسرعمه و دختر عمه بچه ها رفتيم بابل. اون روزا مهسا جون تب ميكرد و بدجور كهير ميزد. تمام بدنش قرمز ميشد. فك كنم از خوردن پسته زياد يا شايدم ويروسي بود. همونجا بردمش مطب استادم و براش پردنيزولون شروع كرد كه سه روز طول كشيد تا كامل برطرف شد.
دختر حساس من اجق وجق تولد رفت. من براي تمام بچه ها لباس عروسكي خريدم و كلي ذوق كردن و بازي كردن
امروز ١٨ بهمن ٩٦ دو ساعت ديگه پرواز داريم به مشهد.
مهسا منتظره موبايل رو از دستم بگيره و من منتظرم پارسا از مدرسه بياد.
باروون مياد و هوا مه الوده.
.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
