پارسا،گل پسر ما

نوزدهم بهمن زهرا كوچولوي ما بدنيا اومد و ناز عمه اش شد. تولدت مبارك خوشگل من. گوش شيطون كر هنوز ويروس هاي پدرسوخته سراغ ما نيومدن. گرچه سرفه هاي پسر و مشكل دندون مهسا بوده ولي اونجور مثل پارسال نيفتاديم هنوز. مهسا با يك جهش كلمات و جمله ها رو رديف ميكنه: گي يه نكن. زشتههههه! من گوفتم باااشه! وقتي نميخواد كاري رو انجام بده يا ميخواد تو خيابون بغلش كنيم ميگه: من سنگينم دندونش رو خودش مسواك ميزنه( دو سال و دو ماه) و اغلب اخرين نفري هست كه ميخوابه. در طول هفته به كارو بار مشغوليم و اخر هفته ها استراحت و دور دور و گاهي دوشنبه ها كه باباي بچه ها هست. يه اخر هفته رفتيم شمال اونورتر.. خونه مادربزرگه پيش پسرعمه چندماه...

اين روزهاي مثلا اغتشاش و شلوغي خيابونا سال ٩٦ كه با مسايل اقتصادي شروع و با مسايل سياسي ادامه پيدا كرد باعث شد اينترنت و شبكه هاي اجتماعي كن فيكون بشه. گرچه قبلا هم ديد به دير اپديت ميشدم خب يكماه اخير: واااي و فغان از دندون دوسالگي مهسا كه دمار از روزگار خودش و ما دراورد. از غذا نخوردن و بيقراري و درد كشيدن تا خونريزي شديد لثه و لاغر شدن. الان ٢٧ ماهگي دوتا E پايين رو دراورد و درگير بالايي هاست. به هيچ وجه هم نميذاره معاينه اش كنم يا براحتي ليدوكايين بزنم. به باباش هم ميگه مامان ديد.. تا معاينه اش نكنه. حرف زدن هم تقريبا همه چي با زبون مخصوص خودش ميگه و جمله ميسازه. خودش شلوار و كفش ميپوشه. و دلش ميخواد پوشك به پاش باشه. خودش ميت...