چند روزگي

نی نی ما ٨ پاییز به دنیا اومد. اون روز 10 تا نی نی دیگه هم تو اون بيمارستان با سزارين دنيا اومدن که فقط يکيشون دختر بود، اون يکي هم به خاطر مشکل تنفسي بردنش بخش نوزادان.

پسر کوچولوي من تنها بچه اي بود که تا صبح گريه کرد...بقيه ني ني ها خوابيدن.

بيچاره بچم گشنش بود و من هم روز اول شير نداشتم.

يادم که مياد دلم کباب ميشه . دم صبح شير مامان ني ني تخت بغلي رو خورد و خوابيد.

اين گل پسر ما تا چند شب تا صبح نق ميزد و گريه ميکرد . اخه به دنياي جديد عادت نداشت. فکر کنم ميخواست برگرده تو دل مامانش.

مادر جونش هم بنده خدا تا صبح براش بيدار بود، صبح هم ميرفت مدرسه. پدر جونش هم کلي غذاي تقويتي برام درست ميکرد....تا 2 ماه همه زحمت هاي ما رو دوش مامان و بابام بود.

چند تا عکس از روزهای اول

روز اول..تو بيمارستان

روز دوم زندگي..از عکس هاي هنري خاله جون

روز سوم زندگي..شب بيداري  روزخوابي... فکر ميکرد هنوز  تو دل مامانشه بايد شيفت شب بيمارستان بيدار بمونه