حال این روزهای ما (بهمن 91)

امسال زمستون کلا درگیر یه انفلونزای عجیب و غریب بودم که دست از سرم برنداشت.

اونقدر بدحال که نونوایی ها بی نوبت بهم نون میدادن و بچه ها از لاغرشدن و خوش تیپ! شدنم میگفتن واینکه رژیم میگیرم!

در این بین دندانهای عقل  شروع به بدقلقی کردن که توسط انبر موجود در دستهای سبک اقای همسر از ریشه ساقط شدند.

پارسا رو هم با خودم برده بودم که از اون خنده های الکی موقع ترسیدنش میکرد وبهم میگفت پا شم.

ازش میپرسم مامانی تو دندونپزشکی چیکار کرد؟ محکم چشماشو میبنده و بهم فشار میده ومیگه: ایجوری

حالا هم یکی از دندونام اذیت میکنه و جرمگیری هم میخوام. همسر میگه باید وقت بگیری؟؟؟!!!!!گفتم: این جمعه ها وتعطیلی ها که از وقت ما میگیری چی؟ خب اینجا نوشتن ام معلومه که بدجوری دلم شکست! حتی اگه شوخی بود!

.....

و اما موفقیتی بس عظیم در این زمستان حاصل شد و پسری من در 2 سال و 4 ماهگی از پوشک گرفته شد. بماند که گاهی هر 5 دقیقه میگه: جیش..بدو بدو... و میره سمت حموم.

و وقتی سرپاش میگیرم میگه: نیست!

و بماند که از پی پی کردن میترسه و خودشو نگه میداره. امروز بعد 4 روز به التماس شکمش کار کرد. یه خرده تو شلوار یه خرده تو دسشویی و بقیه تو پوشک! فکر کنم اکثر بچه ها اولش همینجوی میشن.

خلاصه دیگه میتونم با هزینه ای که برا پوشکش میکردم کلی پول پس انداز کنم! شاید باهاش یه "مگان" بشه خرید. نه؟

......

عاشق عید نوروزم...

.....

خوش میگذره کلا...

جز اینکه پایان نامه ام به بن بست خورده!

درس رو برا بورد گذاشتم کنار و در حد قبولی پره بورد میخونم!

طرح یک ماهه شهرستان شده قوز بالا قوز!

انفلونزا از خونه مون بیرون نمیره!

پسری بیش از پیش میچسبه بهم!

خواب بهاری به استقبالم اومده بسی دل انگیز!

خوش میگذره کلا..