جاي خواب پسرم

ني ني خان ما يه تنبل درست و حسابيه... هر چي بهش ميگم بگو "مامان"، فقط ميخنده..

ارتباط کلامي ما:   ني ني: آآآ   من:آآآ

                          ني ني: آآآ   من:آآآ

                         ني ني: آآآ   من:آآآ           اخه ذوق ميکنه وقتي با هم اينطوري حرف ميزنيم.

البته گاهي "دد دد "ميگه و اگه ناراحت باشه "م م    م م"

تا حالا کف اتاق با هم ميخوابيديم. از روزي که از رو تختمون افتاد و دماغش خون اومد ديگه در اطاق خوابمو بستم.

هر بار که نصفه شب بيدار ميشم ميبينم يه جاي اتاق به يه شکلي خوابيده و وسايلش هم جابجا شده، يعني اقا با چشم نيمه باز رفته سراغ اسباب بازي هاش و يه جايي تو مسير رفت و برگشت خوابش برده....گاهي هم کاملا هوشيار يه ساعتي تنهايي بازي ميکنه بعد خودش ميخوابه...مثلا 2 شب..3 يا 4 نصفه شب.

چند وقتيه مي خوام عادتش بدم تو تختش بخوابه. وقتي خيلي خسته هست و منگ خوابه ميذارمش رو پام لالايي ميدم فوري ميخوابه، بعد يواش ميذارمش تو تختش... يهو چشمشو باز ميکنه فکر ميکنه اومده شهربازي....ميپره ميله هاي تختو ميگيره ..شروع ميکنه به ذوق کردن و بازي... انگار نه انگار که داشت برا خوابيدن گريه ميکرد... فکر ميکنه تختش يه جور جاي بازيه و شديدا به جاي خوابش رو زمين و غلت زدن دور اتاق عادت کرده...

 پارسا به يکي از پتوهاش خيلي وابسته اس و تا حسابي گازش نگيره و به صورتش نماله نميخوابه